Najczęstsze zaburzenia miesiączkowania to obfite i długo trwające krwawienia, zbyt skąpe miesiączki, brak okresu lub nieregularne cykle, mające różną długość. Zaburzenia takie często występują u młodych dziewczyn wchodzących w okres dojrzewania lub u kobiet zbliżających się do menopauzy. W obu tych przypadkach w organizmie zachodzi wiele zmian hormonalnych pod wpływem których regularność cyklu zostaje zaburzona. Jednak gdy zmiany te pojawiają się w innym czasie powinnaś je obserwować i gdy się powtarzają skonsultować to z lekarzem ginekologiem. Zaburzenia miesiączkowania mogą bowiem być objawem poważnych dolegliwości i często główną przyczyną niepłodności, ponieważ przy nieregularnych cyklach może nie występować owulacja.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) jako przyczyny zaburzenia miesiączkowania podaje:
- zaburzenia czynności osi podwzgórze-przysadka,
- niewydolność podwzgórzowo-przysadkową,
- wady lub uszkodzenia macicy,
- zaburzenia związane z hiperprolaktynemią,
- pierwotną niewydolność jajników,
- guzy mózgu powodujące wydzielanie prolaktyny,
- inne guzy, które zaburzają działanie hormonów.
Zaburzenia miesiączkowania u młodych dziewcząt
Pierwsza miesiączka powinna wystąpić między 12 a 16 rokiem życia. Jeśli w tym czasie dziewczynka nie będzie miała ani razu okresu należy zgłosić się do lekarza. Przyczyną takiego stanu może być:
- nieprawidłowe ukształtowanie macicy lub pochwy,
- zamknięta lub przerośnięta błona dziewicza, która całkowicie blokuje ujście pochwy,
- zaburzenia hormonalne,
- zbyt niska masa ciała,
- stres.
Zaburzenia miesiączkowania – prawidłowa miesiączka
Miesiączka to złuszczanie się i wydalanie błony wyścielającej jamę macicy. Prawidłowe krwawienie miesiączkowe występuje w postaci ciemnej krwi bez skrzepów. U zdrowej, dojrzałej kobiety miesiączka trwa od 3 do 5 dni, a cykl od 25 do 35 dni. Kobieta traci wtedy ok. 100 ml krwi. Krwawienie nie może być zbyt obfite ani za skąpe, bo te objawy są już powodem do niepokoju.
Zaburzenia miesiączkowania – skąpe krwawienie
Występują gdy krwawienie trwa 1-2 dni i jest tak słabe, że wystarczą ci 2-3 podpaski w ciągu dnia. Takie krwawienia zazwyczaj są objawem niedożywienia spowodowanego przez zbyt restrykcyjną dietę lub zaburzenia łaknienia jak bulimia. Mogą się również pojawić u kobiet zbyt intensywnie ćwiczących, a także chorujących na niedoczynność tarczycy. Skąpe krwawienia mogą być objawem niewydolności jajników, które wytwarzają za małe ilości estrogenów wpływających na grubość endometrium. Także przy zespole policystycznych jajników występują skąpe krwawienia lub zanik miesiączki. Zanik miesiączki mogą (oprócz ciąży) powodować torbiele jajnika. Stosowanie antykoncepcji hormonalnej oraz mechaniczne uszkodzenia jamy macicy np. na skutek operacji czy wyłyżeczkowania również powodują zmniejszenie krwawień miesięcznych.
Zaburzenia miesiączkowania – obfite krwawienie
Obfite krwawienia masz gdy podpaskę musisz zmieniać co godzinę, zwłaszcza w pierwszych dniach miesiączki. W tym przypadku przyczyną mogą być polipy lub mięśniaki macicy. Powstają one głównie pod wpływem nieprawidłowej gospodarki hormonalnej, zbyt dużego stężenia estrogenu przy zbyt niskim poziomie progesteronu. Zaburzenie to może powstać również na skutek zaburzeń krzepliwości krwi. Obfite miesiączki prowadzą do dużej utraty krwi co skutkuje osłabieniem i wyczerpaniem oraz złym samopoczuciem.
Zaburzenia miesiączkowania – nierówna długość cykli
O zaburzeniach długości cyklu mówimy gdy cykl trwa dłużej niż 35 i krócej niż 25 dni. Przyczyną tego może być zespół policystycznych jajników, gdy nie są one w stanie wyprodukować wystarczającej ilości progesteronu. Nieregularny okres może być także wynikiem stresu, przemęczenia i wyczerpania organizmu, co powoduje zachwiania w gospodarce hormonalnej i często prowadzi do zaniku owulacji, a więc i menstruacji.
Zaburzenia miesiączkowania – plamienia śródcykliczne
Jeśli są niewielkie, trwają krótko, krew jest jasnoczerwona i pojawiają się mniej więcej w połowie cyklu to są oznaką owulacji. Jeśli jednak schemat ich pojawiania się znacznie odbiega od opisanego to mogą mieć przyczynę w poważnych schorzeniach takich jak choroba weneryczna, nowotwór lub nieprawidłowa gospodarka hormonalna spowodowana zaburzeniami w pracy tarczycy.
