LAKIEROWANIE - (inaczej zwane fluoryzacją) polega na pokrywaniu powierzchni ząbków preparatem z fluorem. Dzięki temu szkliwo staje się mocniejsze i bardziej odporne na powstanie próchnicy. Zabieg ten trzeba powtarzać co 36 miesięcy.
LAKOWANIE - uszczelnianie specjalnym lakierem bruzd oraz szczelin na powierzchni zębów żujących (czyli trzonowych i przedtrzonowych) oraz naturalnych zagłębień od strony podniebienia w górnych siekaczach. Dzięki temu bakterie nie mają dostępu do zębów. Najpierw lekarz oczyszcza ząb a potem go lakuje. Zabieg wykonuje się na zębach stałych, gdy tylko się wyrżną. Można też lakować mleczaki.
LAPISOWANIE - zabieg ten pozwala zatrzymać próchnicę, by się nie powiększała. Powinien być stosowany tylko w przypadku niewielkiej próchnicy. Polega na nasyceniu chorego mleczaka roztworem azotanu srebra. Aby zabieg był naprawdę skuteczny, powinien być powtarzany wielokrotnie. Niestety po zabiegu ząb przypomina sczerniałą biżuterię.
OZONOWANIE - chory ząb poddaje się działaniu ozonu niszczącego bakterie próchnicze. Zabieg nie usuwa ubytków (nie zastępuje borowania i plombowania) ale wspomaga leczenie początkowych etapów próchnicy.