Często wyszukiwane DDA i DDD są pokrewnymi terminami, chociaż znaczą coś innego. Obydwa jednak dotyczą dziecka, w którego domu nie działo się nieciekawie, a które już dorosło. Co znaczy dziecko DDD i jaki to może mieć wpływ na dorosłe życie?
DDD – dziecko z rodziny dysfunkcyjnej
Skrót DDD pochodzi od terminu Dorosłe Dziecko z Rodziny Dysfunkcyjnej. Oznacza on dorosłą osobę, która w dzieciństwie wychowywała się w rodzinie dysfunkcyjnej, czyli takiej, w której pojawiały się nieprawidłowości. I tak, w odróżnieniu od DDA, które oznacza Dorosłe Dziecko Alkoholika, czyli osobę wychowującą się w domu alkoholowym, termin DDD dotyczy osoby dorosłej, która wychowała się w domu z różnymi dysfunkcjami. Mogą one dotyczyć rożnych aspektów, jak: brak jednego z rodziców, przemoc, uzależnienia, emigracja, wykorzystanie czy zaburzenia psychiczne któregoś z rodziców. Dysfunkcja w rodzinie może być także związana z psychicznym opuszczeniem przez rodziców, chłodem emocjonalnym, nadopiekuńczością czy nadmierną kontrolą.
Dziecko z DDD – jakie objawy?
Podobnie jak DDA DDD nie jest zaburzeniem, jest to syndrom, który może się objawiać kłopotami w codziennym funkcjonowaniu dotyczącymi między innymi niskiego poczucia własnej wartości, samokrytyką, nieufnością, problemami w relacjach, zaburzeniami w strefie seksualnej, zaburzeniami lękowymi itp. itd.
Dorosłe Dziecko z Rodziny Dysfunkcyjnej może potrzebować terapii bądź wsparcia psychologa, który pomoże zapanować nad pewnymi zachowaniami i potrzebami.
