Jak poradzić sobie ze stratą dziecka? - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

68 odp. Strona 2 z 4 Odsłon wątku: 21760

Marcin1984

Zarejestrowany: 22-09-2009 11:00 . Posty: 2879 IP:

2010-05-13 14:38:48

13 maja 2010 14:38 | ID: 209197

Zdarza się, że nie uda się donosić ciąży. Coś zadzieje się nie tak... i tracimy dziecko zanim jeszcze zdąży się narodzić.

Jak poradzić sobie z taką sytuacją i wrócić do normalności?

<- 1 2 3 4 ->

21
oliwka

Zarejestrowany: 19-04-2008 00:57 . Posty: 161880

2010-05-14 11:22:43

14 maja 2010 11:22 | ID: 209572

Mama Tymka napisał 2010-05-14 10:00:23
Mamy dzisiaj właśnie taki dzień w którym córeczka naszych przyjaciół kończyła by roczek. Zamiast spotkania z tortem i zabawami idziemy do niej na cmentarz. Za oknem leje jak diabli. A ja mam wrażenie że to płacze cały świat by połaczyć się w naszym bólu. Piszecie czas... ile tego czasu potrzeba by potrafic żyć z czymś tak strasznym? Chyba nigdy nie będzie dość. Bo przecież miało byc tak pięknie. Śmialiśmy się, że to będzie przyszła żona Młodego, planowaliśmy wszystko z obecnością tej małej osóbki. I nic już nie będzie tak samo. Tragedia jaką jest strata dziecka zawsze pozostanie tragedią. I jakąś zadrą w sercu. Niezależnie od tego czy to nasze własne dziecko czy kogoś kto jest dla nas najbliższy. .................
Tak to prawda... moja siostra cioteczna straciła w wypadku 16-letnią córkę... to chyba nie ma takiego no może nie dnia... ale tygodnia gdybym o niej nie pamiętała... a minęło już prawie... 14 lat.....
22
usunięty użytkownik

2010-05-14 12:37:35

14 maja 2010 12:37 | ID: 209645

Upływ czasu pozwala jedynie powierzchownie zabliźnić ranę, która tak naprawdę nigdy nie zniknie całkowicie. Ale by nadszedł ten czas też trzeba...czasu. Bez ponaglania.
uśmiech jest najprawdziwszy, gdy jednocześnie uśmiechają się oczy...
23
pukpukpuk

Zarejestrowany: 17-05-2010 10:22 . Posty: 2

2010-05-17 10:40:07

17 maja 2010 10:40 | ID: 210830

witajcie, ja takze jestem mama po stracie, moja coreczka mialaby 2 latka i 3 m-ce....stracilam ja tuz przed porodem w 39tc, urodzialm ja sn martwa, porod w ciszy.... najgorszy dzien w moim zyciu, ciezki okres w zyciu.... swiat sie nam zawalil, zatrzymal..... dzis jestem ponownie mama, synek urodzil sie rok po stracie corki....ma 15 m-cy... Niby czas ukoi bol....chyba na mnie to nie dziala.... owszem-z bolem da sie oswoic, ale rana na nowo sie pojawia, w kazda rocznice, w kazdy m-c, w dniu ktorym ja stracilam.... drugie dziecko nie zastopi pierwszego, mam dwojke:aniolka i ziemskiego synka....ale to wlasnie dzieki niej mam synka...poza tym dzieki niemu zyje, daje mi sile, ten usmiech daje mi cel w zyciu, bym go wychowala, a nasza pamiec o niej, jest codziennie. Ja jako kobieta po stracie sie zminilam, nie jestem ta sama dziewczyna ktora bylam ponad dwa lata temu.... inaczej sie mysli, zachowuje, swiat wyglada juz inaczej....bo jakby jestem w innym swicie.... wierze w mojego aniolka ktory czuwa nad nami, ktoregos dnia sie spotkamy i nadrobimy ten czas, a bol....on zostanie do konca...bo ja nigdy nie dowiem sie dlaczego? :(
24
sysia12

Zarejestrowany: 10-05-2010 14:32 . Posty: 4439

2010-05-17 14:05:14

17 maja 2010 14:05 | ID: 211030

jesteście"wielkie"podziwiam was
25
Guśka

Zarejestrowany: 10-01-2010 15:35 . Posty: 7481

2010-05-17 21:45:43

17 maja 2010 21:45 | ID: 211315

pukpukpuk napisał 2010-05-17 10:40:07
witajcie, ja takze jestem mama po stracie, moja coreczka mialaby 2 latka i 3 m-ce....stracilam ja tuz przed porodem w 39tc, urodzialm ja sn martwa, porod w ciszy.... najgorszy dzien w moim zyciu, ciezki okres w zyciu.... swiat sie nam zawalil, zatrzymal..... dzis jestem ponownie mama, synek urodzil sie rok po stracie corki....ma 15 m-cy... Niby czas ukoi bol....chyba na mnie to nie dziala.... owszem-z bolem da sie oswoic, ale rana na nowo sie pojawia, w kazda rocznice, w kazdy m-c, w dniu ktorym ja stracilam.... drugie dziecko nie zastopi pierwszego, mam dwojke:aniolka i ziemskiego synka....ale to wlasnie dzieki niej mam synka...poza tym dzieki niemu zyje, daje mi sile, ten usmiech daje mi cel w zyciu, bym go wychowala, a nasza pamiec o niej, jest codziennie. Ja jako kobieta po stracie sie zminilam, nie jestem ta sama dziewczyna ktora bylam ponad dwa lata temu.... inaczej sie mysli, zachowuje, swiat wyglada juz inaczej....bo jakby jestem w innym swicie.... wierze w mojego aniolka ktory czuwa nad nami, ktoregos dnia sie spotkamy i nadrobimy ten czas, a bol....on zostanie do konca...bo ja nigdy nie dowiem sie dlaczego? :(
26
MNONKA

Zarejestrowany: 25-01-2010 10:38 . Posty: 5777

2010-05-17 22:06:22

17 maja 2010 22:06 | ID: 211324

ciężkie pytanie, ale myślę, że każdy przeżywa to na swój sposób. jest to ogromna tragedia, ale trzeba wrócić do rzeczywistości. każdy z tym sobie radzi inaczej, niektórzy szybciej, a niektórzy nigdy ;(
dziewczyny bardzo wam współczuję
27
usunięty użytkownik

2010-05-17 22:57:18

17 maja 2010 22:57 | ID: 211364

wiecie co ja myślę że chyba ze wszystkich start "najlepiej" jest stracić ciążę na samym początku nie wyobrażam sobie donosić ciąży i urodzić martwe dziecko lub stracić je zaraz po porodzie oszalałabym chyba :(
Trzeba umieć iść słoneczną stroną życia....
28
monaaa71

Zarejestrowany: 28-01-2009 08:46 . Posty: 28735

2010-05-18 06:29:17

18 maja 2010 06:29 | ID: 211430

Debris napisał 2010-05-17 22:57:18
wiecie co ja myślę że chyba ze wszystkich start "najlepiej" jest stracić ciążę na samym początku nie wyobrażam sobie donosić ciąży i urodzić martwe dziecko lub stracić je zaraz po porodzie oszalałabym chyba :(
myślę podobnie.niedawno kuzynka męża urodziła dzieciątko i zmarło po około tygodniu.nie wyobrażam sobie co musieli czuć...
29
usunięty użytkownik

2010-05-18 07:24:11

18 maja 2010 07:24 | ID: 211443

monaaa71 napisał 2010-05-18 06:29:17
Debris napisał 2010-05-17 22:57:18
wiecie co ja myślę że chyba ze wszystkich start "najlepiej" jest stracić ciążę na samym początku nie wyobrażam sobie donosić ciąży i urodzić martwe dziecko lub stracić je zaraz po porodzie oszalałabym chyba :(
myślę podobnie.niedawno kuzynka męża urodziła dzieciątko i zmarło po około tygodniu.nie wyobrażam sobie co musieli czuć...
Dokładnie.
Mój mężczyzna nr 2
30
zuzaro42

Zarejestrowany: 14-07-2010 00:12 . Posty: 26

2010-07-15 23:27:13

15 lipca 2010 23:27 | ID: 251713

Czas goi rany? Po stracie synka (przed trzema miesiącami) boli wszystko tak samo, a patrzenie na kobiety w ciąży na ulicy, wywołuje ten sam ból, który odczuwa się tuż po łyżeczkowaniu widząc ciężarne na patologii ciąży! Nigdy nie byłam sobie w stanie wyobrazić takiej straty, bo w pierwszej ciąży było bardzo źle (krwotok po krwotoku, 5 tygodni leżenia w szpitalu od 7 do 12 t.c., założenie szwu na szyjce macicy w 10 tygodniu w czasie krwawienia i wiele innych problemów), a mój skarbek skończył 6 lat! Tym razem było świetnie i ... Choć mija czas, choć mam dwie córki, nie jest mi lepiej!!! Ile jeszcze potrzeba czasu??? Rzuciłam się w wir pracy, opiekuję się dziećmi i poświęcam im mnóstwo czasu, kocham je i cieszę się, że są, bo mogło być tak samo, wyjechałam na super wakacje, teraz wróciłam, a ból pozostał... Chyba właśnie dlatego tu jestem!!!
31
usunięty użytkownik

2010-07-15 23:32:39

15 lipca 2010 23:32 | ID: 251719

zuzaro42 napisał 2010-07-15 23:27:13
Czas goi rany? Po stracie synka (przed trzema miesiącami) boli wszystko tak samo, a patrzenie na kobiety w ciąży na ulicy, wywołuje ten sam ból, który odczuwa się tuż po łyżeczkowaniu widząc ciężarne na patologii ciąży! Nigdy nie byłam sobie w stanie wyobrazić takiej straty, bo w pierwszej ciąży było bardzo źle (krwotok po krwotoku, 5 tygodni leżenia w szpitalu od 7 do 12 t.c., założenie szwu na szyjce macicy w 10 tygodniu w czasie krwawienia i wiele innych problemów), a mój skarbek skończył 6 lat! Tym razem było świetnie i ... Choć mija czas, choć mam dwie córki, nie jest mi lepiej!!! Ile jeszcze potrzeba czasu??? Rzuciłam się w wir pracy, opiekuję się dziećmi i poświęcam im mnóstwo czasu, kocham je i cieszę się, że są, bo mogło być tak samo, wyjechałam na super wakacje, teraz wróciłam, a ból pozostał... Chyba właśnie dlatego tu jestem!!!
Myślę, że 3 miesiące to krótki okres na pogodzenie się z tak ogromną stratą. Nie wiem, co czuje kobieta, która straciła dziecko, ale mogę się tylko domyślać i mieć nadzieję, że nigdy się tego nie dowiem.
Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło...
32
usunięty użytkownik

2010-07-15 23:39:49

15 lipca 2010 23:39 | ID: 251727

W naszej rodzinie straciliśmy Pawełka jak miał 7 miesięcy... Dziś gdyby żył w tym roku kończyłby 24 lata... I chć ból jakby przybladł to wciąż jest pod samym wierzchem serca... I niewiele trzeba, żeby wypłynał... I życie od tamtej pory już nie jest takie samo... Tak więc czas może i leczy ale nie wygaja do końca... Matka wciąż pamięta i żyje z pytaniem jak wyglądałby jej świat, gdyby właśnie to dziecko jednak nie odeszło...
Mądrość przychodzi wraz z wiekiem... Oby to nie było wieko od trumny... ;)
33
usunięty użytkownik

2010-07-16 07:42:26

16 lipca 2010 07:42 | ID: 251781

Czasu nigdy nie jest dość. I choć z każdym dniem uczymy się żyć z taką stratą to ona nigdy nie przestanie boleć. Tak samo jak nigdy nie zapomnimy. Pomimo wszystko i pomimo całego szczęścia które może nas spotkać po takiej tragedii. Ona zawsze pozostanie w nas. Nas przyjaciele czekają teraz na kolejne dziecko. Wszyscy wierzymy, że się doczekają.
Mój mężczyzna nr 2
34
mamaHani

Zarejestrowany: 04-11-2008 11:00 . Posty: 271

2010-07-16 08:18:21

16 lipca 2010 08:18 | ID: 251800

Potrzeba na to dużo czasu, wsparcia najbliższych, nie da się tego wymazać na zawsze z pamięci.
35
hubi

Zarejestrowany: 20-07-2010 09:11 . Posty: 2760

2010-07-23 21:02:21

23 lipca 2010 21:02 | ID: 257020

http://www.dlaczego.org.pl/d/ polecam!
36
usunięty użytkownik

2010-07-23 22:33:55

23 lipca 2010 22:33 | ID: 257063

.......czytam i czytam i tylko od tego czytania lzy same plyna...nie wiem jak umiala bym zyc po stracie dziecka,zawsze gdy mysle co by bylo gdyby to na sama mysl ogarnia mnie paralizujacy strach,zawsze mowie ze serce by mi peklo z zalu w jednej chwili....tak czuje. Mialam taka sytuacje w ubieglym roku,Moj brat czekal na swoja mala ksiezniczke i tak sie zlozylo ze brat mojej bliskiej kolezanki tez w tym samym czasie oczekiwal na swoja krolewne....ale gdy Ja cieszylam sie ze swoim ...ona plakala i pocieszala swojego ,bo jego krolewna udusila sie pepowina na dzien przed porodem.Doskonale pamietam tez zal,mimo iz nie znalam brata mojej kolezanki ale nie umialam powstrzymac lez......Moze to nie namiejscu ale dziekowalam Bogu ze Mojemu bratu dane bylo zostac ojcem....ale wciaz pamietam ten smutny okres kiedy Ja szalalam z radosci na wiesc o bratanicy a Moja kolezanka plakala po stracie swojej................
37
nowisia

Zarejestrowany: 06-10-2010 20:18 . Posty: 9

2010-10-06 20:40:12

6 października 2010 20:40 | ID: 304490

Witam was moje drogie, czytam wasze posty i płaczę...dokładnie wiem, co czujecie bo sami z mężem strciliśmy swoją upragnioną córeczkę...kilka dni przed terminem udusiła się pępowiną...dopiero po porodzie okazało się co było powodem...biedulka tak się wierciła, że zawinęła się 5 razy wokół szyjki...ciąża przebiegała z małymi komplikacjami, najpierw w 12 tc wysiadł mi woreczek zółciowy, udało sie jednak zrobić zabieg ERCP i dzidzia dostała szanse rozwijac sie dalej w moim brzuszku. Cieszyliśmy sie jak nie wiem, mówiłam że skoro przeżyła to, to już na pewno nic się jej nie stanie. w 37 tc wylądowałam jednak w szpitalu z cholestazą i migotaniem przedsionków...wszystko z powodu ciąży - mój organizm sie buntował ale dalej dzidzia rosła we mnie zdrowiutka...odliczaliśmy dni do porodu...tydzień później pełni najgorszych obaw trafiliśmy do szpitala...serduszko przestało bić...pępowina nie tętniła...w domu wszystko gotowe...czekało...ciuszki w torbie...potem oksytocyna...poród....i cisza....do końca mieliśmy nadzieję usłyszeć jej pierwszy krzyk...cisza....wyglądała jak mały śpiący aniołek....ogromny ból jakby ktoś nam wyrwal serce....1000 pytań bez odpowiedzi i nie kończąca sie tęsknota....Mam tylko promyk nadziei w sercu, że może kiedyś Bóg da nam trochę szczęścia....
38
usunięty użytkownik

2010-10-06 20:46:51

6 października 2010 20:46 | ID: 304498

Nowisia, tak mi przykro.
2%blokersSz
39
malami

Zarejestrowany: 25-10-2009 17:17 . Posty: 278

2010-10-06 21:22:26

6 października 2010 21:22 | ID: 304539

Wyrazy współczucia!! :(
...bo cuda się zdarzają.....
40
usunięty użytkownik

2010-10-06 22:23:53

6 października 2010 22:23 | ID: 304589

Da Ci... Naszą rodzinę pocieszył po starcie Pawełka dwójką kolejnych dzieci... A Twoja córeczka oręduje za Wami u Pana...
Mądrość przychodzi wraz z wiekiem... Oby to nie było wieko od trumny... ;)

<- 1 2 3 4 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Jak poradzić sobie ze stratą dziecka? - Forum

Wątek: Jak poradzić sobie ze stratą dziecka?