Rodzice czy dzieci? - Forum

no szkoda, szkoda ;-)

A Ty będąc przykładowo niewierząca uczysz dziecko, że można wierzyć w Boga Jedynego, żeby dać pełne pole do wyboru?

Jeszcze nie uczę, bo ma 4 miesiące :P

Ale napiszę to co  już napisałam - ja wybór miałam, byłam iw kościele i w cerkwii, i na religie chodziłam jak chciałam i nie chodziłam jak już nie chciałam, rodzice brali mnie na msze i katolickie i prawosławne i pokazywali i tłumaczyli jaki mam wybór, rodzice kupili mi biblie dla dzieci, a potem torę i koran, przeczytałam wszytskie trzy, decyzja była moja - moja rodzina to akceptuje i tak samo wychowam syna.

Przeczytałaś Torę, Koran i Biblię? I powiesz mi, że zrozumiałaś??? Ile Ty masz dziewczyno lat? A tak dodam od siebie: tworzenie takiego chaosu religijnego w głowie dziecka do niczego nie prowadzi. Bo nie ma trwałego odniesienie. A czemu? Bo nie jest się w stanie w przyspieszonym tempie przekazanie małemu człowiekowi całego systemu wartości związanego z daną religią. Nie obraź się, ale to było tylko powierzchowne liźnięcie tematu i wielkie zamieszanie. Żeby coś dogłębnie zrozumieć i przyjąć lub odrzucić trzeba lat obcowania, a nie tak tu chwilkę a tam troszkę.

Ja nie miałam chaosu i tak przeczytałam wszystkie trzy i tak, zrozumiałam, biblię czytuję do dzisiaj. A ty?

Skąd wiesz jakie wartości mają jakie religie nie znając ich "wytycznych". Myślisz, że jedna religia tak bardzo różni się od drugiej? Większość ma te same podwaliny tylko to jest inny język, inne słownictwo.

Zakładasz że mały człowiek to istota, która nie zrozumie - dzieci rozumieją więcej niż Ci się wydaje.Dlatego właśnie wybór między wcale nie religią, a ateizmem ale wybór między religiami dzieciom przychodzi łatwo - bo dziecko dużo zobaczy jak mu pokazać całą paletę barw. Tak samo jak rozróżni czerwone od białego.

Ten chaos w głowie doprowadził do tego, że nie kradnę, nie kłamię, nie morduję, szanuję innych, nie zdradzam, staram się być uczciwa wobec ludzi, jestem tolerancyjna, wobec ludzi każdej wiary.Śmiało Ci powiem, że jestem dobrym człowiekiem a nie ziejącym gniewem ateistycznym potworem, który drze biblię i opluwa księży, raczej wręcz przeciwnie.

Każda religia niesie coś innego, żeby zdecydować się na wieloletnie obcowanie trzeba wiedzieć z czym i jak się obcuje.

A lat mam 30.

Jeswteśmy katolikami, w takiej wierze byliśmy wychowywani i w takiej wierze wychowujemy swoje dzieci

Tak na prawdę to i tak kazdy rodzic wychowa swoje dzieci tak jak będzie uważal to za stosowne i w sumie nikt tu nikogo nie nakłoni do zmiany zdania ;)

A ja mam dziecko drogie blisko 50 lat i wiele przeczytałam, zobaczyłam, sprawdziłam. I do dziś mimo permanentnej nauki i dokształcania się przez życie nie umiem powiedzieć, że zrozumiałam święte Księgi trzech wielkich religii.

I wybacz, ale z tą Torą to lekki zgrzyt. Od blisko stu lat nikt Tory na polski nie przetłumaczył. Dopiero w XXI wieku podjęli się tego tłumacze z Krakowa, z pomocą rabina Saszy Pecarica, więc nie wiem co Ci rodzice kupili gdy byłaś dzieckiem. Bo to tłumaczenie wyszło w roku bodajże 2003. No chyba, że czytałaś w oryginale - to chylę czoło.

rodzice wychowali mnie w rodzinie chrześcijanskiej i nie mam im tego za złe

na siłę za uszy mnie nikt nie prowadzal, a styczności z innymi religiami też mi nie brakowało


ochrzciłam syna, chodzę z nim do Kościoła i nie sądze bym mu tym wyrządzała krzywdę
 
jeśli w przyszłości zadecyduje inaczej to ma do teg prawo   

To była książka dla dzieci, jak biblia dla dzieci jest z obrazkami itd bo  w dzieciństwie wersetów z bibli tez nie czytałam skoro tak dbasz o szczegóły -  a o tym rozmawiamy - o nauce religii w dzieciństwie.

A dzieckiem to jestem tylko i wyłącznie dla mojej mamy tak w ogóle :P

Więc nie pisz, że zrozumiałaś Święte Księgi! Jedyne co mogłaś to pojąć obrazki. I szczerze mówiąc nie słyszałam o wersji Tory i Koranu dla dzieci i to jeszcze w języku polskim.

I nie dziw się, że pytam o szczegóły skoro tak pewnie twierdzisz, że czytałaś.

No i przyznaję się bez bicia - zadzwoniłam do mamy i ona mnie opierniczyła, że źle mówię :(

Miałam dwa testamenty oddzielnie - stary i nowy i ona mi tłumaczyła, że pięcioksiąg starego testamentu to właśnie Tora.

Spis zasad i 'komentarz" do tory - Talmud - był specjalny dla dzieci.

Biblie "dorosłą" jak piszę - czytam do dziś.

Koran ma znaleźć, ale powiedziała, że to chyba była książeczka ucząca dzieci zasad, a nie  sam koran.

Mimo wszytsko koran czytałam już później w latach policealnych.

Zgadzam się z Loaną - fundowanie chaosu religijnego dziecku niekoniecznie jest dobre. Tzn. ja bym tego nie stosowała. Przekazałabym najdokładniej to, czym sama żyję - ucząc także szacunku do innych. Świadomy wybór wymaga lat poznawania czegoś. Nie da się dziecku przekazać dobrze wszystkich systemów religijnych, zwłaszcza tych, którymi sami nie żyjemy.  Religia to nie tylko wiedza, to także doświadczenie, życie tą wiedzą, relacja.

Jestem przeciwna także pomijaniu religii, jeśli rodzic jest wierzący.

A z tym skazywaniem na ateizm - jest różnica, gdy dziecko poznaje daną religiję i jako dorosły odrzuca oraz gdy nie ma szansy poznania w ogóle, prawda? Bo rodzice nie chcą mu narzucać, że Bóg jest, chociaż sami wierzą? 

Nie znaczy to, że ateista jest gorszy jako człowiek. Po prostu dla każdego wierzącego, który żyje tym, w Kogo wierzy - chrześcijanina, żyda, muzułmanina - ateista traci, odrzuca coś niesamowitego. Np. dla katolika  relacja z Bogiem jest czymś bardzo cennym - stąd troska, by nie "skazywać" dziecka na ateizm.

Jeśli coś jest dla nas ważne - dzielimy się tym, bo uważamy, że jest to warte poznania.

Myślę, że ciągle za mało doceniamy, że zostaliśmy sami wychowani w większości (oczywiście że nie wszyscy) w chrześcijaństwie. Czymś naturalnym jest dla nas Dekalog, to, by nie krzywdzić człowieka (nawet jeśli praktyka jest różna). Czymś normalnym jest to, że chcemy spotkać tych, których kochamy, także po śmierci, że doświadczając własnej słabości, wierzymy w Siłę Kogoś Większego, w Jego pomoc. Czymś normalnym są dla nas odniesienia biblijne.

Poznaję już dzieci, które są wychowywane z dala od religii bądź w chaosie religijnym - i jestem przerażona.

Poprzez etykę. To trudniejszy sposób. Gdy przekazujesz wartości poprzez religię, np. katolicką, to łatwo możesz uzasadnić, czemu to a to jest złe.

Gdy to samo przekazujesz przez etykę, jest trudniej. Dziecko może zapytać, czemu ma nie wyrządzać krzywdy drugiemu?

Troszkę nie zgodzę się. Dziecko posługuje się rozumem, zapamiętuje, uczy się szybko. Jednak postawa dziecka od początku jego życia nie wiąże się z wiedzą szeroko pojętą, lecz z tym, czego uczą go rodzice, a w późniejszych czasach też rówiesnicy. Oraz wychowawcy. To, w jaki sposób mu się wiedzę przekazuje, jest bardzo ważne.

Załóżmy możesz przekazać dziecku wiedzę o katolicyźmie, ale sama masz do niego wstręt. Dziecko to wyczuje i przez ten pryzmat będzie patrzyło na tą religię. Nauczysz o Torze, ale w sposób miły i dobry. I jak myślisz, do czego dziecko w przyszłości chetniej przyjedzie? No tak, do Żydów, bo o nich mówiłaś z dobrym nastawieniem. Całej palety barw bez emocji i własnego nastwienia jest niełatwo przekazać. A nawet jest niemożliwe, jeśli jesteś wyznawcą jednaj z religii.

Oczywiście, że powinni decydować rodzice do 18 roku życia, tak jak o wszystkim innym do tego wieku.Od tego są.

Nie dziwię się, że jest tyle zagubionych młodych osób, które nie potrafią się odnaleźć w świecie.Miesza im się w głowach od małego, mówi, że mogą sobie wybrać , czy są chłopcem , czy dziewczynką, że moga sobie wybrać religię, nie mając o niej pojęcia....

Bo jego to np. boli, bo jest to wobec niego nie uczciwe, nie sprawiedliwe, bo nie czyni się drugiemu czego ty byś nie chciał doznać.

Przykazania nie kradnij, nie zabijaj, nie cudzołóż, to uniwersalne wartości, które wyznaje każdy moralnie postępujący człowiek, nie koniecznie religijny.

Roztropny rodzic nakarmi dziecko wszelakim , różnym jedzeniem, pozwalając mu wybrać to, co dziecku smakuje i bacząc, by nie była to rzecz szkodliwa.

Nieroztropny rodzic będzie co dzień faszerował dziecko np. schabowym z ziemniakami tłumacząc mu, że to jest dla niego najlepsze, a nie jakieś owoce, słodycze, zupy, lody etc. Co prawda dziecko bedzie widziało, że inne dzieci jedzą to, co chcą i wcale nie są przez to chore, zabiedzone, ciepriące a wręcz przeciwnie - są pogodne i częściej się uśmiechają.

Ale nieroztropny rodzic ma wspaniałą księgę i słowa pewnego mędrca, który żył dawno, dawno temu i nakazał wszystkim spożywać schabowe z ziemniakami. A kto spożywa inne pokarmy, skazany bedzie na wieczne potępienie. I niech dziecko wsuwa ze smakiem schaboszczaka, bo tamte dzieci co prawda teraz się uśmiechają, ale tak naprawdę będą smażyć się w piekle i cierpieć męki wieczyste, a potomstwo ich będzie przeklęte przez dziewięć pokoleń.

A jak ktoś zje czipsy to nawet jedenaście.

Ale z punktu widzenia ateisty jest dokładnie odwrotnie! Z jego punktu nie został skazany, ale wyzwolił się. Niestety w kwestiach wiary brak jakiegoś obiektywnego punktu, do którego można się odnieść.

Wierzący nie bedzie mógł zrozumieć, jak morzna odrzucić taki dar, ateista będzie się dziwił,dlaczego poważni ludzie wierzą w jakieś starożytne baśnie.

Tak naprawdę zasady moralne zawarte w świętych księgach są identyczne. Zresztą można je streścić w jednym zdaniu - "Nie rób drugiemu, czego nie chcesz, by tobie uczyniono i czcij swego boga). Z tego punktu widzenia rozumiem Hafiję, bo nie sądzę, że jej poznanie Tory, Biblii i Koranu oznacza dokładnie przestudiowanie, ale raczej poznanie zasad moralnych i rytuałów związanych z danymi religiami.