Zostałam sama! - Forum

Ostatnio coraz częściej zastanawiam się co się teraz dzieje z Mariuszem. I nie wiem? Bardzo mnie to dołuje że jemu tam gdzie jest teraz jest źle albo że cierpi... Ja się modlę za jego duszę i o jego zbawienie i nic więcej nie mogę już dla niego w tej chwili zrobić. To bardzo boli!!!!

Dlatego mam do Was prośbę. Czy możecie pomodlić się za mojego męża i zbawienie jego duszy? Teraz liczy się każda modlitwa w jego intencji. Mam uczucie że jemu będzie w ten sposób lżej.

Z góry Wam bardzo dziękuję.

Pewnie kochana

napewno się pomodlę ...

I ja również.Trzymaj się!

Ja wierzę w dobre anioły,które czuwają nad nami.

Jestem myślami z Tobą....

Byłam dzisiaj z Natalką u lekarza bo Natka sporadycznie pokaszluje i ma lekki katar i mi się wydawało że coś jej rzęzi w oskrzelach. Ale jak sobie odkaszlnie to już nic jej w tych oskkrzelach nie słychać. Już miałam wizję że jest chora, że znowu oskrzela. Na szczęście nasza pani doktor stwierdziła że ma rzężenia ale to nie od oskrzeli tylko od astmy (młoda choruje na astmę ). Także jutro wybieram się z młodą na pobranie krwi (pani doktor pozwoliła) bo miała niski poziom żelaza i akurat jesteśmy po pięciotygodniowej kuracji żelazem i zrobimy badania czy te leki co brała to jej podniosły ten poziom żelaza.

Jak akurat byłyśmy w przychodni to zważyłam Natalkę ( ma 11300g) i jak już była po ważeniu to sobie pomyślałam że muszę wysłać Mariuszowi smsa ile mała waży. Dopiero po chwili się zorientowałam co mi do głowy przyszło i się prawie poryczłam bo przecież to niemożliwe . Ta myśl to był odruch!

Natalka jak jej pokazuję zdjęcie Mariusza to albo woła: ,,TATA, TATA" albo całuje jego zdjęcie. Z jednej strony to takie słodkie ale z drugiej jak to widzę to chce mi się ryczeć bo już nigdy ,,na żywo " nie pocałuje swojego taty

 O Matko serce mi się kraje jak to czytam, kochana musisz być silna masz dzieci. To ciężkie ale myśl żę mu tam dobrze że Was pinuje i wszystko widzi. To smutne żę los Was tak potraktował, całym sercem jesteśmy z Tobą.

Niewyobrażalne emocje. Jestem myślami z Tobą. I pamiętaj o ty co pisalam- dobre anioły,które patrzą, czuwają, trzymają Cię za rękę ...

Byłyśmy na pobraniu krwi z Natalką. Mam nadzieję że wyniki będą dobre, będą dopiero w poniedzialek.

Byłam na cmentarzu dzisiaj ,,porozmawiać" z Mariuszem. Jak wróciłam do domu to byłam na maksa przybita i się poryczałam że Mariusz musiał zginąć a ja musiałam zostać sama  Jest tak źle i wszystko mnie boli!!!!!!

Podziwiam Cię Agnieszko i całym sercem jestem z Tobą ...

 czas zabliźni troche rany, masz dzieci musisz być silna, ból niemiłosierna ale trzeba żywot ciągnąć i cieszyć się kadym dniem.

Staram się być silna dla moich dzieciaczków, uśmiechać się i jakoś się trzymać. Ale boję się co będzie potem. Jak wychowam dzieciaczki sama bez Mariusza i jak dam nas utrzymać bo obecnie nasze dochody to jakaś masakra i nie zapowiada się żeby miało nam się lepiej powodzić w najbliższej przyszłości .

Chciałabym posiedzieć czasem i nie słuchać nikogo i niczego. Zostać choć przez chwilę sama z moim bólem, ale nie mogę bo każdy mi powtarza że mam być silna i nie poddawać się dla dzieci. No to zaciskam zęby i jestem dzielna a to wcale nie takie proste.

Cześć Agnieszko. Fajnie, że cały czas tu do nas zaglądasz.
Zgadzam się, że masz dla kogo żyć i że powinnaś się nie poddawać. Ze względu na dzieciaki. Ale masz prawo do bólu, żalu i płaczu. Jeżeli chcesz i możesz to zorganizuj sobie taki tylko sój woieczór. Może ktos z rodziny by wziął dzieci. A Ty płacz, płacz, płacz. Do woli. Muszi przecież też to z siebie wyrzucić.  

Wczoraj odebrałam wyniki Natalki. Żelazo ma jeszcze niższe niż miala. Pediatra zmieniła nam leki na podwyższenie żelaza. Po 6 tygodnich czeka nas kolejne badanie krwi.

Dzisiaj Walentynki. Wkurzają mnie te wszystkie serduszka, napisy LOVE, itp. Boli że to już nie dla mnie, że Mariusza już nie ma, że nikt mi nie powie Kocham Cię! Wiem że mam dzieciaczki ale w taki dzień jak dziś chciałabym mieć Mariusza a nie tylko dzieci!   

Tak trudno napisać coś, co by pomogło...

Przytulam MooooOOocno

Cieszę się że moje Aniołki są zdrowe, zadowolone i usmiechnięte.

Ale dzisiaj przy kąpaniu było śmiechu...

Ja już nie daję rady. Tak tęsknię. Nieraz w duchu i nie tylko WYYYJĘ! Tak boli. Czuję się taka beznadziejna: boje sie tego co będzie, że nie dam rady sama z wychowaniem dzieciaczków, z utrzymaniem, że zostałam sama, że muszę ciągle rodziców prosić o pomoc przy dzieciach i nie tylko... Tym bardziej że odkąd Mariusz zginął to mieszkamy u rodzićów bo nie wyobrażam sobie przeprowadzki. Nie będziemy wracac z dziećmi na to mieszkanie gdzie mieszkaliśmy jak Mariusz żył bo z gminy dostaliśmy socjalne mieszkanie po jego śmierci. Nie rozumiem tylko dlaczego jak Mariusz żyl to mieszkania dla nas nie bylo tylko dopiero po jego śmierci...  On by sie tak cieszył na nowe mieszkanie.

Właśnie zdałam sobie sprawę że dzisiaj jest równo pół roku jak ostatni raz się przytulałam i całowałam mojego Mariusza. Bo Mariusz wyjechał do pracy do Belgii w sierpniu a 29 pażdziernika wracał do domu i w Niemczech zginął pod kołami samochodu.

Ciągle mi się wydaje że zadzwoni dzwonek do drzwi i stanie w nich Mariusz. Wiem że to niemożliwe, ale ta GŁUPIA nadzieja gdzieś we mnie siedzi.

Przeprasza że ciągle Wam się tak tu użalam ale już nie mam sił. Ostatnio ciągle ryczę!

Czy to nigdy nie przestanie boleć!?   

Agnieszko podejrzewam, że odejście Twojego męża było całkiem niedawno, dlatego w tobie tyle bólu! Musisz przejść przez okres żałoby to nie uniknione. Warto aby w tych trudnych chwilach był ktoś przy tobie z rodziny lub przyjaciół. Czasem warto również udać się po pomoc przy kościele bądź w osrodku wsparcia i poprostu wykrzyczeć ten ból i żal!!!!

Niestety życie jest tak okrutne że nie wiadomo kiedy los nas zabierze. Musisz być wytrwala dla swoich dzieci które nikogo tak nie potrzebuja jak ciebie. Teraz mają oparcie tylko w Tobie. Myślę że starsze dzieci to przeżywają na swój sposób i im warto również pomóc w przejści przez okres żałoby i żalu ze tata już odszedł.

Wiem, że to nie czas na myślenie o innym człowieku bo narazie to tęsknisz za swoim ukochanym mężem i ojcem dzieci.

Ale wiedz, że czasem los pisze inny scenariusz życia i czasem kiedy wydaje nam się że życie dla nas to już koniec okazuje się że na drodze spotkasz człowieka który pokocha was tak bardzo że zaczniesz żyć na nowo!!!!

Nie załamuj się, płacz do woli, nawet krzycz z bólu, ale pamietaj że teraz musisz być dla dzieci i przy dzieciach a reszta - czas sam pokarze!!!!!!