Sprawa dotyczy bezpośrednio mnie. Jestem u kresu wytrzymania, ze względu na zachowanie swojej matki. Odkąd pamiętam moja matka nie powiedziała o mnie nic dobrego. Od dziecka najlepszy kontakt miałam tylko z ojcem, który bardzo mnie wspierał, kochał i szanował. Zawsze uczył mnie bycia niezależną i dążył do tego aby była kobietą wykształconą oraz zaradną. Los trochę pokrzyżowal mi plany i została mamą - samotną. Pomimo samotnych zmagań skończyłam studia, znalazłam dobrą pracę a w czasie i kochanego męża. Niestety nie mogę powiedzieć nic dobrego o związku moich rodziców, ojciec w ieku 50 lat zacząła ją zdradzać, ale to było wynikiem wielu czynników na które w sumie zapracowła sama ona. W domu od zawsze były nieustające awantury i pretensje. Mój ojcie zawsze dbał o dobro rodziny, niczego w naszym domu nie brakowało. Jedynie ? Spokoju. Całkiem niedawno moja matka uległa cieżkiej chorobie - udar mózgu. Dzięki naszym staraniom ( moim i męża) udało się doprowadzić ją do stanu że sama chodzi do pracy i nawet nieźle radzi. Niestety jej ułoność nasiliła agresję, wulgaryzm do członków rodziny. Doprowadziła do tego, że ojca wyrzuciła z domu. Ojca przygarnełam ja i tak 3 tyg mieszkał z moją rodziną, potem znalazłam mu kawalerkę którą wynajmuje. Stworzyłam mu namiastkę domu aby na stare lata nie czuł sie jak wyrzucony pies na bruk. Matka od tej pory jest obelżywie do mnie agresywna, oskarża mnie że rozbiłam jej małżeństwo, czego nie zrobiła, w sumie całe życie oskarżała mnie za swoje niepowodzenia z mężem. Obecnie odwiedza mnie i wulgarnie obraża, używa obelżywych słów i pomawia mnie o ,, kurestwo''''. Jestem zdruzgotana psychicznie bo tym incydentom przysłuchują się moje dzieci, dzieci siostry, rodzina męża i sam on. Za wszelką cenę chce rozbić moje małżeństwo, żebym wróciła do niej żebrząc o pokój i byc na jej usługach: praczki, sprzątaczki i kuchty, bo zawsze tak było odkąd nie wyszła z domu. Wczoraj sytuacja powtórzyła się i nie wytrzymałam zkazałam jej jakichkolwiek kontaktów i powiedziałm że nie chcę jej znać. Jestem strasznie zraniona i opluta przez własną matkę, czuję się nikim przed własnym mężem , wiedząc że nic nie zrobiłam i nie mam na sumieniu ,, żadnego kurestwa'''' ale jak on ma być spokojny kiedy własna matka żony mówi o niej takie rzeczy!!!!!! Dziś zastanawiam się czy nie powinnam zgłosić sprawy do dzielnicowego, bo obawiam się, że jest to dopiero początek jej mściwości wobec mnie, nie musze dodawać że podłość do mojej matki drugie imię. Pomóżcie, jak mam pozbyć się matki - ciemiężyciela.
