Czuje sie niechciana ... - Forum

Czy jest u Was w szkole pedagog, psycholog? MOże tam warto poszukać pomocy? Albo wychowawca? 

Ale co mi Oni poradzą ?

Zresztą zaczełyby się telefony do rodziców . A tego nie chce ...

Zawsze możesz zaznaczyć, że nie chcesz aby dzwonili do rodziców... Musisz gdzieś szukac pomocy. Może znajdź przyjaciółkę, bliską koleżankę. Pogadajcie...

Najgorzej to jest być niedocenianym i porównywanym.

Może pomogłaby Ci jakaś grupa młodych ludzi? Może w coś zaangażuj się, aby nie myśleć o Twoich siostrach- w końcu druga się wyprowadza...

Harcerstwo, taniec, malarstwo? 

Pisz bloga!

Tak jestem za listem, ale.. moze masz babcie, ciocie - kogos z rodziny, komu mozesz sie zwierzyc?

Ja myślę że twoja mam jest po prostu zmęczona i martwi się o ciebie. Jestem też mamą i coś o tym wiem. Za każde dziecko tak samo boli i tak samo cieszy. Piszesz że cały dzień pracuje w sklepie, a może wpadniesz do niej i coś jej pomożesz i może trafi się chwilka na rozmowę..

Ja byłam średnim dzieckiem i też ciągle miałam wrażenie że nigdy nie dorównam starszej siostrze i nigdy nie będę tak kochana jak najmłodsza siostra..Podobno średniaki tak mają..Jle jakoś się z tym uporałam, mam teraz swoją wspaniałą rodzinkę i kocham bardzo wszystkie moje dzieciaki.

A matematyka też była moją piętą achilesową..

Ciężko Ci się dogadac, gdy nie masz oparcia w Rodzicach, bo cały dzień spędzają w sklepie. Ale robią to również dla Ciebie, żebyś nie musiała kiedyś biedy klepac. Miałam kiedyś koleżankę, której Rodzice mieli sklep, Ona również miała wrażenie, że nikt dla Niej czasu nie ma, starsze Rodzeństwo pomagało w sklepie, z ich zdaniem, wg Niej, Rodzice się liczyli, z Jej nie, tak myślała.

Rodzice nie angażują Cię w sprawy sklepu, bo uważają, że teraz masz czas przede wszystkim na naukę, naukę i zabawę, koleżanki, korepetycje. Siostra pewnie Im pomaga w sklepie, więc Cię cały czas stawiają w sytuacji, że Ty tez powinnaś jakoś w domu spełniac to, czego się od Ciebie się oczekuje. To nie jest tak, że nie jestes doskonała i nie będziesz nigdy taka fajna i doskonała jak Twoje Siostry. One są starsze, dużo starsze, nie masz już z nimi relacji bezpośredniej, więc dlatego czujesz się samotna. Taką koleżankę też miałam, tyle, że Jej siostry były od Niej starsze o prawie dwadzieścia lat, przepaśc ogromna, trudno, żeby relacje bardzo rodzinne w ogóle zaistniały po ich wyprowadzce na swoje.

Moja mama też przez wiele lat ciągle mnie pouczała, mówiła, że mogłabym coś robic lepiej, niż robię, w każdej niemalże dziedzinie, nawet czerwony pasek nie był doskonały na świadectwie, bo - mogło byc lepiej... Tak to wtedy odbierałam, mając te naście lat, a musiało minąc trochę lat, żebym zrozumiała, że moja Mama chciała dla mnie jak najlepiej, po prostu wiedziała, że jestem w czymś dobra, stawiała mi więc poprzeczkę wyżej, żebym nie spoczęła na laurach, i nie spoczywałam. Zabrakło tylko tego bezpośredniego kontaktu w miedzyczasie, żeby zapobiec niedomówieniom i złości, tej rozmowy o potrzebach i wyzwaniach...

Tobie pewnie brakuje też takiej rozmowy z Siostrami, One też musiały byc tak traktowane przez Rodziców, to się nie zmienia z charakterem ludzi, tylko jeszcze wtedy byłaś za mała, żeby to słyszec, czy zrozumiec, a teraz już nie wrócą Siostry do tych czasów, żeby Ci o tym poopowiadac.

Gdyby, jak myślisz, Rodzice spisali Cię na straty, to nie miałabyś korepetycji, po co, nieukowi i tak nic nie pomoze, skoro jednak masz korepetycje, to znak, że chcą Ci pomóc, dac jakiś start w zyciu, byc może lepszy niż sami mieli.

Co widzę? Ogromny potencjał w Tobie. Masz zacięcie literackie, nie wspominam o literówkach, bo to normalne, ale- przyjemnie się czyta tekst spójny, związły i zrozumiały od trzynastolatki :) To nie jest zbyt częste :)

Jestem już babcią i też byłam zapracowana , nie dostrzegałam potrzeb dzieci Wiem co czujesz Napewno mama cię kocha i chce dla ciebie najlepiej Powinnaś z nią porozmawiać , ani psycholog, ani pedagog szkolny nic nie pomoże, bo myślą że nic się nie dzieje Musisz mamie powiedzieć co czujesz

Matkę ma się jedną..nikt jej nie zastąpi! Ala wpadła na fajny pomysł napisz list do Mamy. Napisz w nimo swoich odczuciach, prblemach, pragnieniach odnośnie jej osoby. Myślę,że taki list dużo zmieni, otworzy Twojej Mamie oczy, a na pewno da trochę do myslenia.

Też jestem za listem, napisz to co nam napisałaś, czasem my dorośli nie zdajemy sobie sprawy z problemów jakie dzieci odczuwają, rodzice napewno Cię kochaja i chcą dobrze dla Ciebie a matma się nie przejmuj ja też byłam noga ;-) {Powiedz rodzicom, że po prostu lubisz bardziej inne przedmioty a zaawansowana matematyka jest dla Ciebie strasznym problemem. Nie denerwuj się wszystko się ułoży za kilka lat bedziesz się smiała z tego ja tez mialam taki okres że myslałam że nikt mnie nie kocha.