Czy zdarza Wam się okłamywać swoje dzieci? - Forum

Szymciur jeszcze za malutki, więc mogę przyznać z ręką na sercu, że ani razu go nie okłamałam Będę oczywiście starać się, żeby tego nie robić wcale, mam nadzieję, że się uda.

Mogę tylko napisać, że ja jako dziecko często byłam "cyganiona". Zawsze, jak mi Mama czegoś nie chciała kupić, to żebym spokojnie wyszła ze sklepu, mówiła, że nie ma przy sobie pieniążków, ale pójdziemy do domu po pieniążki i się do sklepu wrócimy. Oczywiście nigdy się do sklepu nie wracaliśmy. Nie zapomnę też jednego kłamstwa mojej Babci. Raz na odpuście nie chciała mi kupić obwarzanków, strasznie płakałam, więc powiedziała, że zrobi mi takie same w domu. Zaszliśmy do domu, mówię do Babci: "No to rób" A Babcia na to: "Ale ja nie umiem". Miałam wtedy z 5 lat, ale pamiętam to do dziś.

Uważam, że nei powinno się okłamywać dzieci. Kłamstwo, nawet niewinne nie jest czymś dobrym.

Czasem mówie że czegoś nie wiem bo nie chce mi się czasem  tłumaczyć.

Jasne, że się zdarza. I choć to są małe kłamstewka (na przykład że nie ma już czekolady) to źle się czuję traktując w ten sposób Młodego :)))

Czasem okłamuję. Z różnych przyczyn. Czasem wyjaśnienie jest za dorosłe dla jego wieku a czasem po prostu tak jest łatwiej;) Przyznaję się bez bicia że się to zdarza aczkolwiek nie często - raczej sporadycznie:)

A jakiemu celowi miało by to służyć - nie oszukuję moich dzieci bo tego po prostu nienawidzę.

Bo Twoje dzieci Grażynko są duże. Ale jeżeli 3latek pyta skąd się biorą dzieci to część prawdy się przemilcza. A gdy chce kolejną kostkę czekolady to czekolada może w dziwny sposób "zniknąć".

Kasiu moje dzieci takich pytań nie zadawały i póki co Oliweczka też nie... i jest taka, że sama nic nie "podbiera".

No właśnie takie kłamstewka, o których pisze Kasia mam na myśli:)

Wiadomo, że w przypadku dorosłych dzieci sytuacja wygląda inaczej!  I bardzo brzydko je okłamywać, bo one juz wszystko rozumieją no i czekolady nie trzeba im odmawiać...;)

Przychodzi wiek, kiedy dzieci i tak nie dadza się już nabrać. Nasz Misiek, po utracie pierwszego ząbka, wczoraj znalazł pod poduchą ulubione ostatnio karty Champions League, ale za nic nie dal się przekonac, że to Wróżka Zębuszka je przyniosla tylko ze śmiechem stwierdzil, że to tata podłożył.

A Julka do dziś wierzy, że Ciastolinę dostała od krasnoludków:)))

jasne,że się zdarza. nie wszystko muszą wiedzieć już,nie na wszystko są gotowe.

Oszukałam Młodego w niedzielę, że list jaki napisał do Mikołaja został w nocy zabrany przez prawdziwego Mikołaja. Każdy (oprócz Młodego) wie, że prawda jest zupełnie inna.

akurat takie kłamstwo to w pewien sposób sens dzieciństwa :)

A moje dziecko udaje ze wierzy w takie rzeczy. Cieszy go że mu mówię takie rzeczy ale jak kończę to mówi mi: Mamo wymyśl jeszcze coś bo fajnie opowiadasz.

Ten okres jeszcze przede mną i wiem, że łatwo nie będzie , ale postaram się ze wszystkich sił oszczędzić mojemu dziecku nawet te drobne kłamstewka.

Ja od 2 dni w południe okłamuję moją córkę. Źle mi z tym okropnie. To pierwsze kłamstwo z mojej strony w jej kierunku. Ona mimo swoich 2 lat jest dziwnie grzeczna i np. po zjedzeniu kawałka ciasta u babci prosi o kolejne ale nie robi żadnej afery, gdy usłyszy, że niestety nie - bo jedna porcja była przygotowana dla niej i koniec. Ze wszystkim do tej pory udawało się racjonalnie i prawdziwie wytłumaczyć. Nastał jednak ten dzień...

Okazało się, że Madzia "nie jubi Madzia kasi" nie lubi kaszy mleczno - ryżowej, którą do tej pory lubiła. W południe dostają ok 300ml kaszy w niekapku a wieczorem tyle samo mleka. Madzia jednak uznała, że ona w południe też chce mleko i koniec. Z przyczyn czysto ekonomicznych nie mogę się na to zgodzić, choć bardzo bym chciała bo w rezultacie nawet byłoby lepiej, gdyby piła mleko. Niestety jest droższe.

W związku z tym, od 2 dni na jej lament podczas przygotowań kaszy odpowiadam: "oczywiście, że robię mleczko - ale smakowe. Dziś pomarańczowe. Może być?" Ona się tak biednie wtedy patrzy ale przytakuje i wypija całe. Okropnie się z tym kłamstewkiem czuję.

Staram się tego nie robić ale niestety czasem się inazcej nie da. Już sam wątek z Mikołajem to wstrętne kłamstewko z naszej strony.

Czasem niewinne kłamstwo zdaża się każdemu. I ja czasem nie mówię dzieciom prawdy:) ZNp to, że mikołaj istnieje, to święte przekonanie małego:) Poza tym w piątek kasę za ząbka pod poduszką zostawiła wróża zebuszka:))) Myślę, że takie niewqinne kłamstwa nie zaszkodzą dziecku.

Wręcz dodają wyjatkowości dzieciństwu. Ile bym dała żeby wrucić się do tamtych lat....

Pewnie ze sie zdarza, ale robie to w dobrej wierze:) ... ale mimo wszystko wyrzuty sumienia sa...