Nie pozwólmy dzieciom rywalizować ze sobą

Dowiem się jak już będę miała trójkę;)


jestem jedynaczką i nie mam doświadczenia w tej materii;)  

Ja mam 5 rodzeństwa i powiem szczerze że żadno z nas nigdy nie rywalizowało miedzy sobą, mama zawsze poswięcała każdemu tyle samo czasu, nie było między nami zazdrośći, bylismy zgodnym rodzeństwem wiadomo kłótnie, bicie sie nawzajem były to jak prawie w każdym rodzeństwie.

Rywalizacja? Mam trójkę, Wojtek jest jeszcze mały, więc w tej kwestii odpada jeszcze,a dziewczyny to tak różnie, czasem coś tam wypomną, że jednej pozwalam więcej niż drugiej...i na odwrót

Ja moje rodzeństwo za młodu chciałam utopić, straszna franca byłam jak teraz tak o tym po myśle. Dopiero gdy założyłam własną rodzinę to moje nastawienie do najmłodszego brata się zmieniło z nienawiści w miłość 

CZY OBY NA PEWNO ???

tak tak INNACZEJ NA NIEGO PATRZE OCZAMI MIŁOŚCI A NIE ZAZDROŚCI

Rywalizacja to zdrowy objaw każdego cżłowieka, niezależnie czy ma 100 czy 3 lata:))) Dobre wychowanie jest podstawą do zdrowej rywalizacji. I tu ukłony w stronę rodziców: ( i to nie tylko w tej materii ) : jesteście odpowiedzialni za małego człowieczka teraz i zawsze:)))

Nie odkryję Ameryki jeśli stwierdzę

dzieci rywalzowały,rywalizują i będą rywalizowały

W szkole,w domu,na podwórku.

Taki los,a naszym obowiązkiem jest dawać każdemu,tyle miłości ,aby każde czuło się kochane.

Rywalizacja wśród rodzeństwa za młodu powoduje gorsze kontakty między niemi w dorosłym życiu. Często pamiętamy pewne sprawy i mamy żal o to.

Ja mam właśnie problem z tą rywalizacją. Wydawało mi się że to dobre, kto pierwszy zje, kto pierwszy się ubierze... Nawet "superniania" wprowadzała rywalizację. Od tygodnia stosuję metodę nagradzania kulkami xza wykonanie "dobrych rzeczy" ja dziewczyny uzbierają 20-30 kulek (jeszcze tego nie określiłam) to wymienię je na jakiś drobiazg. Tylko że to też sprowadza się do rywalizacji - porównywania która ma więcej kulek hm...

Oczywiście, że rywalizacja sama w sobie  jest potrzebna w życiu dziecka. A rolą rodziców jest uczyć dziecko, żeby zwyciężało i umiało się godzić z porażką. Trzeba nauczyć dziecko zdrowej i czystej rywaluzacji. Natomiast rywalizacja o uczucia rodziców wskazuje na błędy wychowawcze, najczęściej chodzi tu o niekonsekwencję rodziców w karaniu i nagradzaniu.

Jakakolwiek rywalizacja jest dla dzieci bardzo stresująca . Miałam okazję przekonać się o tym w czasie konkursów , w których uczestniczyłam z moimi przedszkolaczkami . Mimo , że uczy ona umiejętności przegrywania / bardzo ważnej w życiu oczywiście / - ja jestem zdecydowanie jej przeciwna ....

Będzie wielowątkowo...

Też chciałam brata utopić na bagnach - nawet mi to troszkę wyszło bo wpadł do wody... ale to nie z rywalizacji ale z obarczenia dziecka obowiązkiem zajmowania się młodszym rodzeństwem. Strasznie tego nie lubiłam - nie dość, że łazili za mną krok w krok, wymyślali niestworzone zabawy to jeszcze ja za nich obrywałam, a oni kablowali mamie co robiliśmy.

Rywalizacja sama w sobie nie jest zła. Trzeba tylko znać umiar. Jeżeli rodzic stosuje jakiś system punktowania i nagradzania - jasny dla wszystkich to moim zdaniem o rywalizacji nie ma mowy. Gorzej jak zaczynamy porównywać i gderać "a ten to ma takie stopnie, a ta występuje w przedstawieniu, też być tak mógł/mogła...". To tak jakbyśmy chcieli powiedzieć naszemu dziecku, że ono nie sprostało naszym oczekiwaniom. I  dajemy sygnał, że wolelibyśmy być rodzicami zupełnie kogoś innego. 

Możemy nasze dziecko wspierać gdy chce rywalizować z innymi. Dodawać mu otuchy i uczyć go, że nie zawsze ma się to czego się chce. Ale nie powinniśmy go zmuszać do rywalizacji dla naszego widzimi się. W większości wypadków rywalizacja rozgrywa się bowiem pomiędzy rodzicami a nie dziećmi. Tylko te ostatnie niepotrzebnie na tym cierpią.

Oczywiscię, że rywalizcja jest stresująca, tak samo jak i dla dorosłych. Rywalizacja jest niezbędna w dzisiejszych czasach, dopóki działa twórczo i stymuluje rozwój dziecka. Oczywiscie, że nalezy unikać sytuacji, gdy w pewnym momencie zaczyna paralizować lub zbyt stresować dziecko. Ale od tego są rodzice, żeby wiedzieli kiedy rywalizacja jeszcze motywuje, a kiedy zaczyna paraliżować.

Dlatego jako rodzice powinniśmy się cieszyć z każdego wyniku naszego dziecka. Zarówno wtedy gdy przynosi ze szkoły ocenę celującą, czy wygrywa konkurs recytatorski, jak również wtedy gdy dostaje dostateczny lub zajmuje 4 miejsce.

Każde z rodzeństwa powinno być chwalone. Nie powinno się natomiast porównywać dzieci ze sobą, to są różne osoby, o różnych zdolnościach i różnych temperamentach.