Jak to jest z chwaleniem dzieci? - Forum

Wydaje mi się, że nie można wszystkich wsadzać do tego samego worka. Fakt - Młody czasami domaga się pochwał i bicia brawa. Na przykład jak załatwi się do nocnika. Ale komu to szkodzi, że jesteśmy z Niego dumi?

Dziecko które ma poczucie własnej wartości i wie, że jest doceniane przez rodziców jest szczęśliwsze i lepiej sobie radzi w życiu. 

Idąc tą "dziwną" logiką  psychologów można dojść do wniosku, że dziecko które zrobi sobie krzywdę ZAWSZE będzie oczekiwało, że rodzic podmucha, ponosi na rękach i będzie głaskało. Może nawet zacznie sobie tę krzywdę robić specjalnie żeby zasłużyć na uwagę rodziców. Nic bardziej mylnego. Choć nigdy nie zareagowaliśmy na taką sytuację inaczej niż właśnie "dmuchaniem" i zapytaniem "czy wszystko w porząku?" to Tymkowi bardzo często zdarza się przepraszać mnie za to... że się przewrócił. I nie mam pojęcia dlaczego.

A wiesz, ze moja Julia ma identycznie? Zawsze przeprasza, kiedy sie uderzy albo przewróci!

Myślę, że za dużo zamieszania robi się wokół pewnych tematów, kiedyś dzieci nie chwalono, było źle, teraz źle jak się chwali. Uważam, że tak naprawdę to indywidualna sprawa każdego dziecka i rodziców, oraz wieku w jakim jest dziecko. Ja swojego malucha chwalę za to, że zrobił siusiu na nocnik, jak coś narysuje, jak sam założy skarpetkę, ponieważ ma dwa lata i wiem, że te rzeczy nie są normą w tym wieku, a przynajmniej nie zawsze. Jestem zdania, że pochwały wpływają pozytywnie na dzieci, tylko prawdziwe pochwały a nie coś w stylu, "o jak ładnie pokolorowałeś rysunek, ale wyszedłeś za kreskę".

wg mnie chwalenie dziecka jest nieodłącznym i ważnym elementem wychowania. jak we wszystkim nie wolno przeginać,ale jeśli dziecko zrobiło coś,co zasłguje na pochwałę jak można tego nie nagrodzić?

No dobrze, a co myslicie o formie? Czy te komunikaty typu JA:

są lepsze niz tradycyjne chwalenie? Czy jest jakaś różnica w mówieniu:

Jak ładnie zrobiłaś sisusiu na nocnik.

a

Podoba mi sie, jak zrobiłaś siusiu na nocnik?

Wiem, z eto brzmi śmiesznie, dlatego pytam, co o tych rewelacjach (notabene z 1964 r:) ) myslicie?

Dla mnie i to i to jest pochwałą. Bo w obu przypadkach dajemy dziecku do zrozumienia, że zachowało się dobrze i rodzic jest zadowolony. To o co w końcu chodzi?

uważam,że nie ważne w jaki sposób pochwalismy,ważne alby w ogóle i aby dziecko to zauważyło

Zgadzam się z Mamą Tymka, ważne żeby dziecko czuło i rozumiało, że rodzić jest z niego zadowolony, dumny itp. Nie wyobrażam sobie, żebym zastanawiała się przed pochwałą mojego synka jak mam ją powiedzieć, żeby było dobrze, to jest spontaniczne.

dzięki pochwałom dziecko nabiera wiary w samego siebie w to co potrafi i to go motywuje do dobrego bo jeśli dziecko np posprzata swoj pokoj ale jednak na biurku beda porozwalane kredki bo i tak powinniśmy pochwalic malca a nie narzezkac oo a nie mogles jeszcze tego czy tamtego zrobic( w zasadzie to jego biurko i moze znajdować się tam to co on chce jeśli np bedą tam samochody czy lalki ktore wg mamy powinny byc na segmencie) dzięki pochwałom dziecko się motuwuje i dochodzi do perwekcji bo chce aby jego praca byla coraz to lepsza. chwalic rowniez trzeba wg mnie za samą próbe wykonania czegoś

i np kiedy dziecko zrobi coś w stopniu średnim nie trzeba zachwycac się bardzo och i ach a tylko pochwalic.

Oliweczka zazwyczaj dostaje ogromnie duuużo buziaczków , oklasków i powiedzeń, że dobrze zrobiła, w wyjątkowych sytuacjach jajko niespodziankę lub czekoladki kinderki... "Nie samym chlebem człowiek żyje"...

No właśnie też się zastanawiam... Dlatego Was pytam.

Podobno ta druga forma - jak napisałam w wątku - nie ocenia dziecka, a jednocześnie je dowartosciowuje.

Nigdy się nie zastanawiam w jakiej formie mówię do mojega dziecka gdy je chwalę.Cieszę się z każdego postępu dziecka od urodzenia ,w końcu jest dla mnie największym skarbem i chwalę ile mogę i nagradzam jak mogę

Chwalę brawami, słowami, mówię, że jestem dumna z niego. Mówię, że go kocham. Wiem, że dzięki temu będzie wierzyło w siebie. Poza tym pochwała motywuje. Jak Kuba widzi moją radość z kupy w nocniku wiem, że kolejny rz też zechce mi zrobić przyjemność. To działa w obie strony.

Czyli jak zwykle naukowcy robią z igły widły:)

O czymś przecież pisać muszą