Poranne zmagania - Szymuś mój synuś

Blogi » Życie dzień po dniu » Szymuś mój synuś » Poranne zmagania

Isiunia

Blogi

	lis 2024 2008-03 2008-04 2008-05 2008-06 2008-07 2008-08 2008-09 2008-10 2008-11 2008-12 2009-01 2009-02 2009-03 2009-04 2009-05 2009-06 2009-07 2009-08 2009-09 2009-10 2009-11 2009-12 2010-01 2010-02 2010-03 2010-04 2010-05 2010-06 2010-07 2010-08 2010-09 2010-11 2010-12 2011-01 2011-02 2011-03 2011-04 2011-05 2011-06 2011-07 2011-08 2011-09 2011-10 2011-11 2012-01 2012-02 2012-03 2012-04 2012-05 2012-06 2012-07 2012-08 2012-09 2012-10 2012-11 2012-12 2013-01 2013-02 2013-04 2013-05 2013-06 2013-07 2013-08 2013-09 2013-11
Mo	Tu	We	Th	Fr	Sa	Su
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Szymuś mój synuś

Kategorie: Rodzicielstwo

Liczba wpisów: 203, liczba wizyt: 590512

Poranne zmagania

Nadesłane przez: Isiunia 27-06-2012 12:45

Dziś jest zakończenie roku w przedszkolu, starszaki odchodzą. Zaplanowałam założenie koszuli dla mojego synka. Do jeansów. Ale, ciężka sprawa, synek chce iśc w bluzie, bo ma przecież kieszenie! I płacz, próba ściągania koszuli. Usiadłam, wzięłam go do siebie i mówie spokojnie

- Synku, chcesz nałożyć bluze, bo ma kieszenie, tak?

- Taaaak - mówi zapłakany Szymuś

- A ja chciałabym, żebyś miał dziś koszulę, bo to ważny dzień w przedszkolu. I wiesz co? Znajdziemy rozwiązanie tej sprawy. Założymy Ci koszulę i na to bluze. Ściągniesz bluzę przed imprezą, oki?

- Dobrze

Uff, kolejna burza zażegnana. Tylko spokój może nas uratować. Skąd ten spokój w sobie mam? :D

XXXX

Jestem w sklepie, jakieś dziecko, ok. 2 latek płacze, bo mama odjeżdża, a on zostaje z opiekunką. Taka młoda dziewczyna ta opiekunka, może siostra mamy? Trudno jej uspokoić małego berbecia, który zawodzi za mamą. I popełnia podstawowy błąd - nie odwraca uwagi dziecka, tylko piłuje temat (kilka razy pyta): "Ale dlaczego płaczesz, że mama odjeźdża, przecież wróci po pracy". A we mnie wzbiera:

- co znaczy "po pracy" dla maluszka? Po obiedzie, po spaniu, kiedy???

- po jaką cholerę wciąż zadaje to pytanie, wiadomo, ze dziecko chce być z mamą, trudno mu się rozstać, może nie przygotowane itp?

Trudny poranek dla opiekunki. Odjeżdżam spod sklepu, patrze w lusterko i słysze przez szybę, jak mały zanosi się, a młoda, niedoświadczona opiekunka pyta " dlaczego dziś sie tak zachowujesz? Wczoraj mama Cię zostawiła ze mną i nie płakałeś" Masakra.

Wczoraj usłyszałam historię o innym 2-latku, którego ojciec na zmianę brał na ręce i sadzał na siedzeniu w autobusie - mały był marudzący i nudziło mu się. Więc ojciec brał na ręce to dziecię, a kiedy dziecko zaczynało bawić się jego łańcuszkiem, ojciec, w obawie przed zerwaniem pouczał go ostro i znow sadzał na siedzenie. Po czym dziecko znów marudziło, ten brał na ręce - i historia powtarzała się sama. Doszły do tego pokrzykiwania i klapsy ojca na malucha, za próbę zerwania łańcuszka.

Masakra. Dzieci są takie, jak my do nich. Dobrze wiem, co robiłam nie tak 3-2 lata temu. I tych samych blędów wychowawczych staram się nie popełniać. A mój synek staje się fajnym chłopakiem, wiele mogę mu wyjaśnić. Słucham go. Oczywiście, nie jest idealny, ja także. Ale widze wielką zmiane w naszym dogadywaniu i znajdywaniu rozwiązań. Czasem tylko brakuje czasu, cierpliwości. Ale wciąż nad tym pracuje:D

komentarze [2] Zamknij

Adres URL wpisu
https://www.familie.pl/Blogi-3-0/b0p14798,Poranne-zmagania.html

Adres URL bloga
https://www.familie.pl/Blogi-3-0/b1-1,Szymus-moj-synus.html